Elegy

i asked permission to post this poem from a customer who made this for his friend's husband (it is untitled so i put my title here)

Elegy

I guess if you’re done breaking my heart, I should go…

as I stared in your eyes, you asked me why I was about to cry

‘coz I know you’re going to say goodbye

why can’t you see how much you hurt me this time?

You used to say you were sorry, now you don’t

I never hated you for not loving me

But I hate you for making me fall even more when I’m letting you go

I’ll never going to let you see through me

I’m never going to show you how broken I am inside

My friends tell me to let go or atleast to try

But what can I do when I start to cry?

I’m fighting back emotion I never fought before

My head rest on my pillow, I let the tears flow

And ask myself why can’t I let go

But now…

As I say goodbye, I have this feeling that

I will never see you again

I know I can’t let go of my feelings

but I have to let you go

I still love you and I probably will love you for a very long time

But somehow I know, I have to move on and get over you

And the only way for me to do that

Is to be not around you anymore

Love cannot be forgotten

No matter how hard we try

And how much we think it will ease the pain…

It will be always there FOREVER…

Maybe fate will smile upon us,

And see each other again SOMEDAY…

Aldaw Nin Pasasalamat

Aldaw Nin Pasasalamat Sa Cagayan De Oro / Iligan / Dumaguete

                Tulong semana bago nag abot ang bagyong Sendong, sinabihan ko na an saro ko na amiga sa Fb na dae madadagos an Aldaw nin Pasasalamat sa rason na dae ko maesplekar, sinabi ko na sana na kadakol akong importanteng lakaw na dae ko maasikaso an nasabing proyekto na halos bulan man ang binilang nganing madagos. Duwang semana bago an Aldaw ni Pasasalamat, sarong trahedya ang sinapar kan Cagayan De Oro, Iligan, Dumaguete asin iba pa na lugar sa Mindanao asin Visayas. Nangaipohan sinda ki mga gubing, pagkaon, tubig asin gamit sa pagkaturog.

                Bilang sarong tawo na may pag kamoot man sa kapwa maging ano man an saiyang relihiyon, estado sa buhay asin paniniwala, sakuyang napag isip na mas kaipuhan kan mga tugang ta na inagihan kan trahedya ang dapat na maheheras sa aldaw nin pasasalamat. Sakuyang pina abot giraray so paghagad ki ayuda mapa material man o financial sa sakuyang mga amigo asin amiga. Sa saindang makapag makulog na boot saindang pinadara ang mga dapat nindang iheras para sa proyektong napu’nan mi kan sarong taon para sa mga kaakan kan Tiwi.

                Nakimaherak man ako sa mga kamidbid ko digdi sa Manila asin Marilao, na mag donar maski pasaro sarong gubing, maski sad it na donasyon pag pig tiripon dakol na. Nakapagpada naman ki diit na pinansiyal na tabang sa paagi ki sarong istasyon ki TV, napadara na so mga gubing asin diit na karton ki pagkaon sa sarong establisyemento ki mga nagpapadara ki mga bagahe. Ang mga inimbitaran ko sa Aldaw nin pasasalamat sinda man nag padara naman kan dapat nah eras ninda.

                Namumundo ako na dae madadagos an Aldaw Nin Pasasalamat sa Tiwi, pero nadagos sa Cagayan De Oro / Iligan asin Dumaguete. Naoogma ako na maski papano, sa simpleng pangapudan ko dakol man ang nagtabang.

                Salamat tabi saindo gabos, dae ko na sasabihon kung sisay kamo aram na nindo an. Maogmang Pasko sa satuyang gabos. Dios na ang magbalos.

-    Angelito Ngipoy Delumen Madrilejos

     Aka Praning’s Korner Taga Legazpi

Kun

kun sa pag abot kan oras

sa pagkamoot tang waras

ang dakol mo na dae kayang magibo

ika magsandig sana sako'

kun dae na makalakaw, aalalayan ta ka

babasahan ko ika kun ika irap na

kun dae na kayang magbuhat sa igdaan

maghapon tang ang banig litad litadan

kun dae na kayang magsipilyo asin magkarigos

sabay kitang magbarata pati ang satuyang hinangos

asin kun dae na ika makakanta

ipapadangog ko saimo ang sakuyang harana

dae mag ma'wot sakuyang padaba

sa taning mo dae ako mawawara

kun dae mo na madadangog ang boses ko

kakaputan ko kamot mo asin ipapamati ko

na ang pagkamoot ko kaito asin ang sa ngunyan

dae maba'go maski panahon kita lipasan

Pahingalo

     Nagtagdo na so tu'nog na kinugos kang awot kang ako nag sirip sa bintana, turog pa ang gabos pwera sa drayber kang bus. Apat oras pa labi ang dadalaganon kang kabaong na ining may rweda. Bilog ang bulan sa sirangan. Malipot ang paros na naghahadok sa sakuyang pisngi, arog kang lipot na namatian ko kang winalat ta ka, binayaan na solo na naghihibi asin nakikimaherak na dae pag bayaan. Makapagal dulagan ang sarong bagay na pabalik balik mong pig aagihan, uro aldaw mong kaibahan asin namamatian.

     Atab nag abot so bus, uminagi sa sentro. Arog kang dati turog pa ang banwaan ko sa kada pag uli ko. Saro sana akong tuldok sa kadakulan na dapat tawan ki importansya. Buminaba ako sa may crossing, kung saen aram ko ang direksyon pauli pero pinili ko ang walang agihan imbes mag diretso. Agihan ko daw si Tiya Bita, baad lamang bukas pa makipamahaw lamang. Garo mga gapo ang maluto na pigkakaon ko, dae ko mahalon. Garo gilyet sa sakuyang alunan, pig gigisi ang pagkatawo ko.

    Inda, sa kada pagrani ko sa padumanan ko lalong muya ko na magrayo liwat. Pero sa kada rayo ko, iyo man ang pagbalik ko sa henalian ko.

    Nakatindog ako sa puntod kang sakuyang padaba, sa wakas makakapahingalo na ako sa kakadulag. Nagturo ang luha ko, tinunaw kang init kang luha ko ang malipot ko na pagmati sabay sabing..... patawad padaba ko.

 

Ang Mainit Na Luha Sa Sakuyang Pisngi

Part I

     Malipot pa ang paros na naglalaog sa bintana sa sakuyang kuwarto. Madiklom pa sa luwas. Nagtuturog pa ang dampog sa irarom kang dahon na nag ataman saiya sa bilog na bangi. Napaparong ko na ang kape sa lamesa. Habo ko pang magbuhat. Ipipikit ko lang ang mata ko. Nagdadalagan na ang kurab sa sakuyang daghan. Nagbukas na ang pinto. Saro, duwang lakad yaon na sya sa taning ko. Nagtukaw sa gilid kang katre asin hinadukan ako sa angog. Binagsakan ang sakuyang pisngi ki mainit na luha hale sa nagbabaha niyang mata. Nakapikit sana ako. Naglagatak ang pagsarado kang pintuan. Pigdadangog ko ang paharayong tanog kang tricycle.

Part II

     Malipot pa ang paros na naglalaog sa bintana sa sakuyang kuwarto. Madiklom pa sa luwas. Nagtuturog pa ang dampog sa irarom kang dahon na nag ataman saiya sa bilog na bangi. Napaparong ko na ang kape sa lamesa. Habo ko pang magbuhat. Ipipikit ko lang ang mata ko. Nagdadalagan na ang kurab sa sakuyang daghan. Nagbukas na ang pinto. Saro, duwang lakad yaon na sya sa taning ko. Nagtukaw sa gilid kang katre asin hinadukan ako sa pisngi. Binagsakan ang sakuyang pisngi ki mainit na luha hale sa nagbabaha niyang mata. Nakapikit sana ako. Maogmahon ako ta nag abot na sya. Kinugos nya ako. Sabay kami nagkaturog.

Ang Break Up

    may mag ilusyon na naghuron sarong aldaw manungod sa saindang relasyon, muya na maki pagbreak so babae. "may itaram ako saimo sana dae ka madagit, habo ta ka na maging boyfriend. " nabigla so lalaki sabay sabi " aw iyo?, maogmahon ako." nangalas so babae sabay kagaw kang payo, hinapot man nata man maogmahon so lalaki " kung habo mo na akong maging boyfriend muya mong sabihon muya mo na akong agomon " ogmahon so lalaki. inuyaman so babae pero iniba nya so approach kang muya nyang sabihon " habo saimo ni mama ko " imbis na madagit so lalaki oni so sinabi sa babae " okay lang habo ko man ngani kay mama mo. " lalong inuyaman so babae.

     " break na kita, break na kita " sabi kang babae sa lalaki. natuninong so lalaki sabay hiling sa relo asin apihap sa tulak nya. " ay iyo palan break time na, kaya palan maaldab ang tulak ko ta gutom na ako, marina ta mag pangugto kita."

Pagkamoot Asin Rason

   Nag kamidbidan kami ni Poloy duwang taon na ang naka agi kan nagbakasyon ako sa Bicol kan semestral break mi. Saro syang artist ako naman medical student. mas matua siya sakuya ki 15 taon, kaya ang apod ko saiya manoy asin iyo man sana ang dapat. Naging harani ang boot ko saiya asin nag istorya siya sakuya kan buhay nya, nag agom ki atab nag kaigwa ki lima na aki asin sa kahaluyan winalat kang saiyang agom asin nag iba sa ibang lalaki urawang nasa ibang lugar sya. Sa saiyang mga titig sa sakuya sinabi nya na makakahanap man siya liwat ki mmarhay na ina sa saiyang mga aki. Ini ang mga taraon na dae sakuya nagpakaturog ki perang bangi, pig iisip kun ano ang uya nyang sabihon.

    Kan sunod na naghelingan kami, sinabi nya na sala ang mahulog ang boot nya sakuya asin dae nya man tituyo. Sinabi ko saiya na iwasan na nya ako asin sinabi ko saiya na naherak lang ako sa kamugtakan nya, dae ako namomoot. Sinabi ko para dae na ako mamoot saiya urawang atab pa. Dae kami naghelingan ki perang aldaw. Naghihibi ako asin nagbabasol nata nahuhulog na ang boot ko saiya. Harayoon siya sa mga muya ko sa sarong lalaki pero nata ini. Habo ko na maagom sa separadong lalaki asin may lima na aki. Ano na sana ang sasabihon kan mga tawo.

     Kan ako pabalik na sa Manila, naghelingan kami ni Poloy para mag paaram. Sarong magabat na pagpapa aram. Nagbabasol diya na namidbidan asin pinadaba ako, Nagbabasol sya na nahanap nya ako ako para lang mawara sana. Sinabi ko saiya na dae ko kayang padabaon siya pabalik sa paaging muya nya kaya sinabi ko saiya na tapuson mi na ang gabos. Ona ko tapos na. Kang nag apod siya na malarga siya pasiring sa Manila, dae ko maitago ang ogma sa sadiri ko.

     Medyo nakakarisa na ang sakuyang ina na igwang relasyon samuya ni Poloy, dae siya nagtutubod na dae akong namamatian saiya. Naaraman naman sa samuyang lugar ang tsismis na may relasyon kami, na sige daang apod sakuya ni Poloy. Pig papara insulto ninda ang pagkataow nya na ambisyoso ta muyang agomon ang sarong madali ng maging doktor. Nakukullugan ako sa mga pigsasabi ninda para kay Poloy. Padaba ko siya pero habo ko na ma disappoit ang sakuyang pamilya. Aram sa lugar mi na  matali asin achiever ako na tawo. Dae ko pa napapasupog ang sakuyang pamilya. Hanggang sa nag abot ang aldaw na pag abot ni Poloy digdi sa Manila.

     Rason ang nangibabaw sa namamatian ko, kang naheling ko na nag abot siya sa samuyang lugar kun saen kami maghuhuron, dae ako nag paheling saiya. Naghibi na lang ako, na dae ko kayang ipaglaban ang pagkamoot ko saiya. Dae ako naging makusog, pero nalulunod ako sa sadiri ko na takot. Makulog pero kaipuhan ko na butasan ang pagkakapot ko sa pagkamoot ko saiya.

     Naglalakaw siyang nakaduko, pig hihiling ko sya urawang ang puso ko diit diit narurunot.

Hadok Kan Mga Anghel

sa pag mata sa magayon na aga
hale sa mga anghel hadok tinao ninda
napara ang sakuyang kulog na boot
muya ko lang sinda makasabot
sa mga bagay bagay sa buhay
mga adal para sainda na itatao luway luway
padaba kamo ni mama kaya nadadagitan
kaya dapat dae makulugan
muya lang kamong maging maray na tawo
kaya minsan nadadagit sa sala nindo
pero sa hadok kan mga anghel na magagayon
dagit napapara asin nababalyuhan ki kaogmahan

Si Mama

    "Nonoy mata na tabi" sabi ni mama urawang pig hahali so tamong sa lawas ko. "Mata na nonoy ta magkatutog" yan pirme ang karaw sakuya ni mama sa uro aldaw na pag pukaw sakuya. Naparong ko na so mahamot na pritos na tuyo asin so sinanlag. Nagbungkaras na ako, nagpasiring na sa lamesa kang nailing ko sa relo na alas 2 pa sana ki maaga. "Ma atabon pa aw ano man daw an" medyo may dagit ako ta minakaturog pa sana ako. Buminalik ako sa pagkaturog na medyo malibong ang payo. Dae na nag taram si mama, tinakluban so mga linuto nya tapos naglaog naman sa kwarto. Otsenta y tres na si mama pero makusog pa. Padaba ako ta ako na sana ang nasa saiyang poder ta ang mga tugang ko nag aragom na nasa ibang bansa na. Wara na ki nakarumdom na mag surat saiya o mag apod man lamang. Na iidaw nya man sinda.

     Sabi kang mga kataraid mi na kang aki pa daa ako pirmi ako nadadasmag pero yaon si mama para mag alalay, pig papa tindog sa oras na nadadapa. Pig papakaon maski masamok. Pasensyosa kung nasasala ako sa mga bagay bagay. Dae napapagal sa pag turo kang ako nag aadal pa sana. Maka gulo gulo daa ako ta pasawayon pero dae ko natanaan ang mabadolan sa lubot. Mga pagirumdom sana sako na mag gibo ki marhay.

     Kina agahan dae ko nadangog ang pag pukaw sakuya ni mama. Warang sinanlag. Warang tuyo. Tuninong ang harong. Haen daw si mama? Aysus, birthday nya palan ngunyan. Yaon sa ref nakadukot ang sarong surat hale ki mama.

    "Nonoy, nakulugan ako kusubago sa ginibo mo. Pwede mo man sana ako na taraman ki luway, kang aki ka pa kung nasasala ka pigkaka uron ta ka ki malumanay. Dae taka pigtataasan ki boses. Kung nadadapa ka pigbubuhat ta ka. Dae ako ki sawa sa pag intindi saimo. Ika na sana ngani ang kairiba ko nadadagit ka pa ta pigmata ta ka ki atab. Pasensya ka na nonoy ta gurang na si mama mo. Birthday ko baga ngunyan kaya pig mata ta ka ki atab nganing ika ang primero ko na makaiba sa aldaw na ini sa pagkaon ta maarabot so bisita ko taod taod baad dae ta ka na maasikaso." napahibi ako sa mga tinaram ni mama. Ngunyan ko lang naranasan na masabihan ki arog kaini mas makulog pa palan kay sa sa badol. Pig gigisi ang sakuyang puso ki pinong pino. Mas makulog palan ang badol sa puso kaysa sa badol sa lawas.

     Dinuman ko si mama sa kwarto, nakahigda. Pigpukaw ko sya. Habo nya magmata. Binayaan na ako ni mama, ito na palan so huring pakikipag uron nya sako, ang huring pag serbi sa saiyang bunso.

Ang Regalo

                Disyembre 25. Madaling araw. Tototot totot tototot. May mensahe sa kanyang cellphone, ang kanyang kasintahan . Madaling araw na, ano kayang importanteng sasabihin nya sa akin at di na pinagpabukas pa. Kinuha ko ang cellphone ko at binasa ang mensahe. Kailangan natin magusap bukas, sa dating lugar. Di ko alam kung bakit ganun pero iba ang pakiramdam ko. Kinakabahan. Bumangon na ako at di na nakatulog pang muli. Nagtimpla ng kape at binuksan ang bintana. Ramdam ko ang lamig ng simoy ng hangin sa aking mukha. Tumila na din ang ulan sa wakas.

                Nauna akong dumating sa lugar na pinag usapan naming. Mataas na ang sikat ng araw subalit malamig ang aking pakiramdam. Dala siguro ito ng hangin na iniwan ng magdamag na ulan. Naglalaro ang mga paru paro at isa isang hinahalikan ang mga bulaklak sa parang. Ang lamig pa rin ng simoy ng hangin, araw ng pasko. Ang lahat ay masaya subalit ako’y kinakabahan. Araw ng pasko.

                Dumating din sya sa wakas at niyakap nya ako. Umiiiyak. Sandaling tumigil ang oras, tahimik ang paligid. Hinawakan ko ang kanyang mukha at tinitigan ng matagal. Tinanong ko siya kung ano ang problema. Sandali siyang di umimik. Tahimik akong nakikinig sa pintig ng kanyang puso. Sinabi nya sa aking buntis siya. Sabi nya problema ito. Niyakap ko sya at sabing “ Hindi yan problema, iyan ang pinakamagandang regalo ngayong pasko.”