Pahingalo

     Nagtagdo na so tu'nog na kinugos kang awot kang ako nag sirip sa bintana, turog pa ang gabos pwera sa drayber kang bus. Apat oras pa labi ang dadalaganon kang kabaong na ining may rweda. Bilog ang bulan sa sirangan. Malipot ang paros na naghahadok sa sakuyang pisngi, arog kang lipot na namatian ko kang winalat ta ka, binayaan na solo na naghihibi asin nakikimaherak na dae pag bayaan. Makapagal dulagan ang sarong bagay na pabalik balik mong pig aagihan, uro aldaw mong kaibahan asin namamatian.

     Atab nag abot so bus, uminagi sa sentro. Arog kang dati turog pa ang banwaan ko sa kada pag uli ko. Saro sana akong tuldok sa kadakulan na dapat tawan ki importansya. Buminaba ako sa may crossing, kung saen aram ko ang direksyon pauli pero pinili ko ang walang agihan imbes mag diretso. Agihan ko daw si Tiya Bita, baad lamang bukas pa makipamahaw lamang. Garo mga gapo ang maluto na pigkakaon ko, dae ko mahalon. Garo gilyet sa sakuyang alunan, pig gigisi ang pagkatawo ko.

    Inda, sa kada pagrani ko sa padumanan ko lalong muya ko na magrayo liwat. Pero sa kada rayo ko, iyo man ang pagbalik ko sa henalian ko.

    Nakatindog ako sa puntod kang sakuyang padaba, sa wakas makakapahingalo na ako sa kakadulag. Nagturo ang luha ko, tinunaw kang init kang luha ko ang malipot ko na pagmati sabay sabing..... patawad padaba ko.