Ang Aki Kan Paraoma

          Makulog pa ang sakong payo asin bitis sa kakalakaw sa harayong kaba’san na ini. Pagal na ako sa byahe gutom pa, pirang aldaw na akong warang tultol na katurog. Mabata’ na ang bado. Sa sakong pag abot sa harong ta’naw ko ang bulawan na nagbabayle sa kansyon kang atab na paros, malipot kontra sa daplos ko na nagtuturo. Parong ko ang tuyo na pigluluto sa laog kang kusina mintras na pigtata’naw ang Mayon sa likod nya.

Hay, halawig na panahon ini dai ko nahiling asin dai pighurop huropan. Nagdadaralagan na ang mga manok pigbubukod ang tabili, mga siwo kaiba kan saindang ina sa pag kaykay kang daga’. Matukaw muna ako ta ako napapagal………

 *********************************************************************************************

Limang taon na ang nakalipas kan sinuway ko si paderes kan mag desisyon ako na anapon ang sakong swerte sa Manila. Habo ni pay (apod ko saiya) na ako maglarga ta wara na siyang katabang sa kaba’san, pwera kay dagul na samong karabaw. Nag iwal lang kaming duwa ta muya ko magka igwang maray na buhay pero ang sabi ni pay mas maray ang simpleng buhay sana ta diit ang problema. Pig hapot nya ako kung pagal na daa ako sa kaka araro kang kabasan o pag atinder kang mga alagang hayop.

Dai ako nagpapugol, kinaagahan naglarga ako bitbit ang bado asin gabos na kaipohan ko sa pakikipag sapalaran sa Manila. Aram ko napungaw si pay sa pag hali ko pero para sasaiya man sana ini na gigibohon ko.

Pag abot sa Manila marhay man ang naging kamugtakan ko nakakuwa man ki trabaho. Maray man palan, yan ang ona ko. Nagtrabaho ako sa sarong hotel sa Makati, sa kusina bilang taga hugas ki plato. Dakol ang pagkaon pero priming gutom ta wara sa oras ang pagkaon mi. Kung bako tada kang mga customer, minsan pa’nos na. Dai ko nakayanan kaya nakipaglaban kami sa tag sadiri, pero sa mata ninda garo kami mga kuraratsa na pwedeng ti’makan tapos sipaon. Wara kaming nagibo, sinipa kami nawa’ran ki trabaho. Duwang bulan akong laog kang tinampo, naghahagad ki pagkaon nagkakaturog sa Luneta, nagkakarigos sa Manila Bay. Duwang bulan na garo na bua kakalakaw lakaw, pighihiling ang nagkakaraon sa mga mahalon na kaunan. Nag hihibi ako sa sakuyang pagturog.

Pig alagaan ako ki sarong bakla, marhay na ini kaysa sa ako nasa tinampo. BInaduan,kinarigos asin pinakaon kabalyo kang saiyang makamundong pagnanasa sa lawas ko. Maka ati iyo pero wara ako maginibo. Kada banggui iyo ang pig gigibo mi, naati na ako sa sakong sadiri, may pinag adalan pero patal sa mga bagay bagay. 

Linayasan ko siya, balik sa tinampo.

Limang taon ako nag sapar kan sadiri ko na kabuahan, limang taon ang dalan ko warang padumanan, sarong tawong warang kamugtakan.

Nag desisyon ako na mag uli na, kukusugon ang boot hahampangon si pay, aakseptaron gabos na pwedeng itaram sa sako. Handa na ako, oras na para mag uli asin mag agad ki tawad ki pay..

 ***********************************************************************************************

Makulog pa ang sakong payo asin bitis , pagal na ako sa byahe gutom pa, pirang aldaw na akong warang tultol na katurog ko. Mabata’ na ang bado. Sa sakong pag abot sa harong ta’naw ko ang bulawan na nagbabayle sa kansyon kang atab na paros, malipot kontra sa daplos ko na nagtuturo. Parong ko ang tuyo na pigluluto sa laog kang kusina mintras na pigtata’naw ang Mayon sa likod nya.

Hay, halawig na panahon ini dai ko nahiling asin dai pighurop huropan. Nagdadaralagan na ang mga manok pigbubukod ang tabili, mga siwo kaiba kan saindang ina sa pag kaykay kang daga’. Matukaw muna ako ta ako napapagal………

Dai ko kaya, mabalik na ako sa Manila dai ko kaya hampangon si pay. Nagtindog asin nagtalikod na ako para rumayo sa harong kang sarong kamot ang nag akbay sa sakong habaga. Sarong kamot na kulobot asin puro kalyo sa kaka araro kang kabasan, sarong kamot na pagal na…….

Noy masain ka? Ang hapot sako ni pay, wara akong masabi kundi ang mag hibi na garo aking inagawan ki kawatan.

Inalalayan nya ako sa laog kang harong, hinugasan ang kamot ko asin nag luwag ki bagong sapnang maluto na haloy na dai ko natatana’an. Ang parong kang tuyo lalo sako nag pagutom. Kuminaon ako na garo dai nagkaon ki sarong semana. Pighiling ko si pay, ang ogma sa saiyang mata dai ko masabutan. Pagkatapos ko magkaon tina’wan akong dolseng nyog asin nag sabi “ubusa na an noy ta matarok pa kita”